جمله «ایرانی می تواند» روزی را به یادمان می آورد، که رسول خدا دستش را روی شانه های سلمان زده بود و گفته بود اگر علم در دورترین نقطه های جهان باشد مردانی از دیار سلمان به آن دست پیدا می کنند. ابن سینا، خیام، ابوریحان بیرونی، ملاصدرا و هزاران نام ایرانی دیگر هنوز هم میان اهالی علم، در دنیا، نام هایی آشنا و پرافتخار است.راهی که ایرانیان مسلمان در پیش گرفته اند، تقلیدی با چشمان بسته از غرب نیست. خاطره سالها عقب نگه داشتگی از خاطرات تلخ ایرانیان است. داستان از آن روز شروع شد که «از فرنگ برگشته ها» گفتند برای پیش رفت باید از فرق سر تا نوک پا غربی شویم. امروز شاهدیم که غرب مدرن با بحران های پیش بینی نشده ای مواجه است.جنگ های خونین قرن بیستم و قرن جدید و صدها میلیون کشته در پیش رفته ترین دوران زندگی بشر زنگ خطری است که هم راه بحران های دیگر نتیجه جدایی علم از اخلاق را نشان مان می دهد.آنچه در پی اش هستیم پیشرفت علمی هم راه معنویت است، پیشرفتی که با دستان انسانهای با ایمان به دست می آید.